(เขียนไว้ดีมาก) กว่าจะเข้าใจชีวิต ก็ผ่านมาครึ่งชีวิตแล้ว

ตอนเด็กๆ เรียนประถม ถึงมัธยม ผมเข้าใจมาตลอดว่าคนที่เรียนดี ได้คะแนนสูง ได้อันดับการเรียนที่ดีๆ

สอบติดมหาวิทย าลัยดีๆ จบด๊อดเตอร์ มีใบปริญญาหลายๆ ใบ “คือคนเก่ง” โตขึ้นมาหน่อย..

ผมเข้าใจว่า คนที่ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผลลัพธ์ขั้นเทพรายได้สูงๆเป็นคนที่รู้จักของคนทั่วไป

หรือในสังคมนั้นคือ “คนเก่ง” มาวันนี้..

ผมพึ่งเข้าใจว่า ผมคิดผิดมาตลอด

คนเก่งที่แท้จริง คือคนที่ทำงาน ที่ตัวเองรัก ตัวเองชอบ ได้อย่างยอดเยี่ยมหรืออาชีพอะไรก็ได้..

ทำได้อย่างมีประสิทธิภาพ และถึงเวลากินก็ได้กิน..

ถึงเวลานอนก็ได้นอน มีเวลาว่าง ก็บอกไปเที่ยวดู โลกภายนอก เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ

มีเวลาให้กับครอบครัว มีเวลาให้กับคนที่เรารักและคนที่รักเราที่สำคัญมีเวลาให้กับตัวเราเอง…

นั่นแหละ คือ “คนเก่งที่แท้จริง”

9 ข้อคิด… เตือนใจ “เก็บไว้เตือนตัวเอง”

1.อย่าอิจฉาใครเพราะบินสูง…แค่ไหน พอถึงเวลาเราก็ร่วงกันทุกคน

2.หัดมีความสุขกับตัวเองได้แล้ว

เพราะ..ไม่มีใครที่จะอยู่กับเรา ไปตลอด

3.ฝึกอภัยและปล่อยวาง กับความ เจ็ บ ป ว ด ไปทีละนิด และเพิ่มเวลาความสุขของเราให้มากขึ้น

4.ฝึกเข้าใจกับคำติ -คำชม คำติ ก็ให้เฉยๆ คำชมก็ให้ปล่อยวาง “ติเพื่อก่อก็เก็บมาพัฒนา”

“ติเพื่อ ทำ ล า ย ก็อย่าเก็บเอามาใส่ใจ”

5.ฝึกการเป็นผู้ให้ แบบไม่คาดหวังจะได้กลับมา

เพราะมันคือ การสร้างคุณค่าของการได้เกิดมา

6.อย่า ทำ ล า ย ความหวังใคร เพราะมันอาจเป็นความหวังสุดท้าย ที่เขาเหลืออยู่

7.ฝึกการพอใจ ไขว่คว้าแต่พอตัว อะไรเกินกำลังก็ปล่อยไป มีแค่ไหนก็พอใจแค่นั้น

8.อย่ากลัวใครไม่รัก แต่จงเริ่มจาก การรักตัวเองก่อน เพราะเสน่ห์ของการรู้จักรักตัวเองจะกระจายสู่คนรอบข้าง

9.ทุกวันคือการเปลี่ยนแปลงเสมอ อย่ายึดติด กับอะไรเดิมๆ

แม้ผม ขน ฟั น เรายังร่วงตามกาลเวลาจงเข้าใจ และหัดมีความสุขกับปัจจุบันได้แล้ว..