หาเงิน มาเท่าไหร่…ก็ไม่พอใช้ แล้วเมื่อไหร่จะรวยสักที

ขยันทำงาน หาเงิน ก็แล้ว..แต่ทำไมเงินก็ยังไม่พอใช้พู ดกันติดปาก ตั้งแต่ วัยทำงานจนถึงวัยเกษียณ ว่า.. หาเงิน มาจ่ายออกหมด หาเงินได้เท่าไหร่ก็ไม่พอจ่ายหาเงิน มาไม่ทันได้ใช้ หาเงินมาได้ก็ไม่เคยมีเงินเก็บ

คนทำงานทุกคนต่างต้องการเงินเดือนสูงๆ รายได้เยอะๆกันทั้งนั้น อย่ างน้อยที่สุดก็ขอให้ได้เงินเดือน ที่พอใช้จ่ายตลอดเดือน เหลือเก็บบ้างเล็กน้อยก็ยังดี

แต่สภาพสังคมปัจจุบันชีวิตของคนทำงานมีสิ่งที่ทำให้ต้องเสียเงินเสียค่าใช้จ่ายค่ามากขึ้น

ซึ่งแม้จะเป็นรายจ่าย ที่สำคัญ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเปลี่ยนแปลง หรือลดรายจ่ายไม่ได้เช่น ค่าผ่อนชำระบัตร เ ค ร ดิ ต ขั้นต่ำในแต่ละเดือน

ค่าผ่อนสินค้า ค่าบริการโทรศัพท์มือถือ ค่าอินเตอร์เน็ตค่าเสริมสวย-ซื้อเครื่องสำอาง ค่าใช้บริการฟิตเนส ค่าน้ำมันรถรายจ่ายเหล่านี้เป็นการจ่ายเพื่อสิ่งที่อาจไม่จำเป็นต้องมี ต้องทำ หรือต้องเป็น

แต่ก็ยังดีกว่ารายจ่ายในสิ่งที่ไร้ประโยชน์ เช่น ค่ า เ ห ล้ า ค่ า บุ ห รี่ ค่าหวย หรือค่าใช้จ่ายสำหรับ อ บ า ย มุ ข ต่างๆ

เงินเดือนเท่าไหร่จึงจะพอกับความต้องการ จึงเป็นปัญหาโลกแตกสำหรับคนทำงานหลายคนมีรายได้มากกว่าตอนเริ่มต้นทำงานแต่ก็ยังไม่พอใช้

จ่ายไม่พอใช้หนี้ ลองมองย้อนกลับไปในอดีต หากเราไม่ก่อหนี้ โดยเฉพาะหนี้บั ต ร เ ค ร ดิ ต

เพื่อซื้อสิ่งที่ต้องการอย่ างง่ายๆ ป่านนี้คงมีเงินเก็บมากมาย หากคนทำงานอย่ างคุณ จ่าย ค่ า เ ห ล้ า ค่า บุ ห รี่ ในแต่ละวัน

เท่าค่าใช้จ่ายประจำวันโดยเฉพาะ ค่าข้าวถ้ า ง ด เ ห ล้ า ง ด บุ ห รี่ ในแต่ละเดือน จะเหลือเงินค่าข้าวเป็นสองเท่าเลยทีเดียว!หากคุณ

มีรายได้หลักพัน หรือหลักหมื่นต้นๆ แต่ซื้อเสื้อผ้า เครื่องประดับราคาแพงใส่ไปทำงานใช้โทรศัพท์มือถือเครื่องละหลายหมื่น ที่ยังต้องผ่อนดื่มกาแฟแก้วละเกือบร้อย

แม้จะเป็นความสุขของคนทำงาน ที่ถือเป็นการให้รางวัลตัวเองจากการทำงานที่เหน็ดเหนื่อย

แ ต่ ค ว ามทุกข์ที่ต้องจ่ายหรือเป็นหนี้จะตามมาในภายหลังพฤติกรรมและการใช้ชีวิตเช่นนี้ ส่งผลให้คนทำงาน

ส่วนใหญ่มีหนี้สินแม้แต่คนที่ทำงานได้เงินเดือนสูงแต่บริหารรายได้ของตนเองไม่ดีก็ไม่เหลือเงินเก็บ

เ พ ร า ะส่วนมากได้เงินเยอะก็ใช้เยอะตามไปด้วยนี่เป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับความอย ากได้อย ากมีของคน

ยกตัวอย่ างง่ายๆ ตอนเป็นเด็ก คุณอาจจะคิดว่ามีเงินแค่ 1 ล้านบาท ก็ถือว่ารวยแล้วแต่เมื่อโตขึ้นมาเงิน 1 ล้านบาท อาจจะเป็นเงินจำนวนที่น้อยมากในสายตาคุณ

นั่นก็เ พ ร า ะกิเลสไม่มีที่สิ้นสุดยิ่งคนเติบโตมากขึ้นเท่าไหร่ กิเลสก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นตาม “สภาพและฐานะนุรูปที่คุณต้องสร้างภาพให้ปรากฏแก่สังคม”

ดังนั้น ถึงจะมีเท่าไรก็ไม่พอใช้ เ พ ร า ะความต้องการที่เพิ่มขึ้น ลองพิจารณาดูว่าในช่วงเริ่มต้นชีวิตการทำงาน คุณอาจมีรายได้แค่หลักพันหรือหลักหมื่นต้นๆ

จากรายได้ที่เพียงพอต่อการใช้ชีวิตในหนึ่งหนึ่งเดือนเมื่อคุณมีความต้องการมากขึ้นเรื่อยๆรายได้ก็เกิดการไม่พอใช้ ต้องหมุนเงินเดือนชนเดือน

หลังจากนั้น คุณก็จะเริ่มคิดว่าถ้ามีเงินเดือนสามหมื่นบาทก็คงพอค่าใช้จ่าย อยู่ได้สบายๆแต่เมื่อเงินเดือนคุณ

ถึงสามหมื่นเมื่อไหร่ก็กลับเข้าสู่พฤติกรรมเดิม เงินสามหมื่นที่คิดว่าพอ สุดท้าย ก็ไม่พออยู่ดีจากที่เคยคิดว่า “ใช้เท่าไหร่ก็ยังไม่พอ”

พย าย ามเปลี่ยนมาเป็นอย ากเก็บออมให้ได้เยอะที่สุดจนรู้สึกว่าออมเท่าไหร่ก็ยังออมไม่พอ’ หรือ สร้างหนี้ได้แต่ต้องเป็น “หนี้เพื่ออนาคต” ออมเงินกับ

ป ร ะ กั น ชี วิ ต และฝากเงินกับธนาคาร จะได้สบายตอนแก่..หรือมีเงินเก็บไว้ใช้

หากเกิดเหตุการณ์ ฉุ ก เ ฉิ น หรือเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้นประเมินรายจ่ายจากเงินเดือน

หรือรายรับอื่นๆ ก่อนเสมอ เพื่อจัดสรรเงินเดือนเป็นส่วนๆคิดว่าควรจ่ายอะไรเท่าไหร่บ้างจะได้รู้ว่าที่จ่ายไปแต่ละเดือนจนไม่เหลือกินเหลือเก็บนั้นรายจ่ายส่วนใดที่ไม่มีความจำเป็นก็ค่อยๆ ตัดออกไป

เรียกง่ายๆว่าใช้จ่ายอย่ างประหยัดหากเก็บออม 1 ปี ได้ สัก 8 หมื่นเก็บออมได้ 3 ปี เป็น 2 แสน 4 หมื่น

ระหว่างนั่นอาจจะไปฝากธนาคารลงทุน ก็จะมีเงินเก็บเพิ่มได้แม้ในอนาคต

ข้าวของเครื่องใช้จะขึ้นราคา คุณก็ไม่เดือดร้อนอะไรถ้าเทียบกับคนที่ทำงานมา 3 ปีเท่ากันแต่ไม่มีเงินเก็บแม้..แต่บาทเดียว

ที่สำคัญคุณจะมีเงินสำรองนอนนิ่งๆ ไว้ใช้ได้ย ามฉุ ก เ ฉิ น เช่น ย า ม เ จ็ บ ป่ ว ย หรือเกิด

อุ บั ติ เ ห ตุ ที่ทำให้คุณไม่สามารถทำงานได้อีกต่อไป

ทำงาน มาหลายปี.. แต่ไม่มีเก็บ แล้วเมื่อไหร่จะรวย

อยู่แบบจนๆ แล้วคุณจะรวย..