ถนนบางสาย…หลายคนก็จำเป็นต้องเดินคนเดียว (เขียนได้ดีมาก)

แม้คุณจะเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ที่คอยจะปรับตัวให้เข้ากับโลกภายนอกเสมอ หรือ

คนชอบเข้าสังคมที่กำลังเรียนรู้ที่จะอยู่เพียงลำพัง คนที่ต้องใช้ชีวิตคนเดียวทั้งด้วยความเต็มใจ หรือ

ไม่เต็มใจก็ตาม คนที่เพิ่งเลิกกับแฟน หลายคนอาจไม่ชอบอยู่คนเดียว เพราะมีความคิดว่ากลัวจะเหงา

แต่ที่จริงแล้วนั้น การอยู่คนเดียวมันหมายถึงว่าการมีอิสระไงล่ะ และแน่นอนว่าหลายครั้งเราก็หนี

ความเหงาไม่พ้น คนเราต้องเจอเรื่องราวต่างๆบ้าง แต่นี่ก็เป็นโอกาสที่ดีของหลายๆคน ให้ได้เรียนรู้

ที่จะสนุกสนานและเห็นความงดงามของชีวิตที่สันโดษ และความมหัศจรรย์ของการอยู่คนเดียวบ้าง

“เมื่อคุณต้องอยู่คนเดียว คุณก็ไม่จำเป็นต้องแบ่งเวลาให้คนอื่น”

คุณจะได้ค้นหาว่าจริงๆแล้ว เราเองชอบทำอะไรและใช้เวลาไปกับมัน โดยไม่ต้องรู้สึกผิด

ไม่มีใครหรอกที่อย ากจะเดินคนเดียว ในถนนที่ย าวไกล และโดเดี่ยวไม่มีที่สิ้นสุด

ไม่ว่าใครก็อย ากจะมีใครสักคนคอยเดินข้างๆ คอยร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันทั้งนั้น

แต่พอดีบังเอิญว่า มันไม่มีหรือแม้มันจะมีมันก็ไม่ใช่นี่สิ ถ้าการต้องมีใครสักคน ที่คอยเดินเคียงข้างเรา

แต่เขาคนนั้นกลับต้องทำให้เราร้องไห้เสียใจอยู่ร่ำไปเราก็ควรที่จะเดินคนเดียวมากกว่า เพราะบางที

เราก็ต้องหัดที่จะเดินคนเดียวใช้ชีวิตคนเดียว อย่าคิดหวังพึ่งคนอื่น คนที่เราควรพึ่งพาก็คือ “ตัวของเราเอง”

เพราะในวันที่เราไม่เหลือใคร เราก็เหลือตัวเอง เราเดินคนเดียวให้ได้ แล้วเราจะเข้มแข็งมากขึ้น

“การอยู่คนเดียวไม่ได้แย่กว่าที่คิด”

ฉันไม่ทราบว่าคนส่วนใหญ่เวลาทำกิจก รรมอะไร ไปไหนมาไหน จำเป็นต้องมีเพื่อน หรือใครสักคนรึเปล่า

แต่สำหรับฉันแล้ว การไปไหนมาไหนหรือทำอะไรคนเดียว… มันกลายเป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตฉันไปแล้วล่ะ

บางครั้งเจอทางที่มีขวากหนามเยอะ การเดินคนเดียวอาจจะสะดวกกว่า

แต่บางครั้งเจอทางที่กว้างใหญ่การมีใครสักคนเดินด้วยก็อาจจะดีกว่า

เสน่ห์ของการเดินทางคนเดียว คือ “การได้คุยกับตัวเอง” แม้ไร้เพื่อนร่วมทาง

แต่ชีวิตก็ยังต้องเดินทาง เพราะนั่นคือ คุณค่าและความหมายของ “การมีชีวิต”

 

ขอบคุณ: storylog,sansabai