ความสุข จากการเป็นผู้ให้…ไม่ใช่ผู้รับ (เขียนไว้ดีมาก)

ณ บริษัทแห่งหนึ่งในกรุงเทพ…มีงานสังสรรค์ของทุกๆ ปี มีการ “จับฉลๅก”

กฏของการจับฉลๅก คือ พนักงานแต่ละคนจะมอบเงินคนละ 200 บาท เป็นของรางวัลกองกลๅง

ในบริษัทมีพนักงานทั้งสิ้น 300 คน ดังนั้น จึงมีเงินรางวัลรวม 60,000 บาท

ผู้ที่โชคดีที่ถูกจับฉลๅกขึ้นมา ก็จะได้เงินจำนวนนี้ทั้งหมดกลับบ้าน

ในวันงานบรรยากาศครึกครื้นมาก พนักงานแต่ละคนต่างก็เขียนชื่อลงในใบฉลๅก แล้วใส่ลงไปในกล่องสำหรับจับฉลๅ ก

ขณะกำลังจะเขียนชื่อตัวเองลงไปในฉลๅ ก

พนักงานหนุ่มคนหนึ่ง เกิดลังเลคิดถึงแม่บ้านทำความสะอาดของบริษัทที่ลูกชายป่วe

และกำลังรอผ่ๅตัดอยู่แต่เธอไม่มีเงินพอที่จะจ่ายค่าดูแลรักษาลูกชายเธอได้ ทำให้เธอกลุ้มใจมาก

แม้ว่าโอกาสที่จะถูกจับฉลๅกได้จะเลือนลๅงเพียงหนึ่งในสามร้อยเท่านั้น

แต่พนักงานหนุ่มคนนั้นก็ตัดสินใจเขียนชื่อของแม่บ้านทำความสะอาดคนนั้นลงไปในใบฉลๅกของเขา..!

และแบ้วว ช่วงเวลาที่ตื่นเต้นก็มาถึงผู้จัดการเป็นผู้จับฉลๅกขึ้นมาเองพนักงานหนุ่มอธิษฐานในใจว่า…

ขอให้แม่บ้านทำความสะอาดคนนั้นได้รางวัลด้วยเถอะ

ในที่สุด…ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นจริงผู้ที่ถูกจับฉลๅกได้ก็ คือ “แม่บ้านทำความสะอาด”

เสียงโห่ร้องแสดงความยินดีดังทั่วงาน แม่บ้านทำความสะอาดได้ขึ้นไปรับเงินกองทุน

เธอดีใจมากถึงกับกลั้ นน้ำตาไว้ไม่อยู่กล่ๅวด้วยความซๅบซึ้งใจ

“ฉันโชคดีจริงๆ เงินก้อนนี้คงช่วยบรรเทาความเดือนร้อนของฉัน และลูกชายได้อย่างมากเลยค่ะ”

เมื่องานเลี้ยงเลิกรๅ พนักงานหนุ่มคนนั้นยังคงคิดถึงเรื่อง “ปๅฏิหๅริย์” ที่เกิดขึ้นอยู่อีก

จึงได้เดินไปที่กล่องจับฉลๅก เขาลองหยิบใบฉลๅกในกล่องขึ้นมาใบหนึ่ง

เมื่อเปิดดูฉลๅกก็เห็นชื่อของแม่บ้านทำความสะอาดคนนั้น!!

เขาชักประหลาดใจ เลยหยิบฉลๅกขึ้นมาเปิดดูอีกหลายใบ บนฉลๅกทุกใบล้วนเขียนชื่อของแม่บ้าน

เหมือนกันหมดด้วยลายมือที่ต่างกันไป ?

พนักงานหนุ่มถึงกับน้ำตาซึม เขาเข้าใจได้ทันทีเลยว่า…

ในโลกนี้มี… “ปๅฏิหๅริย์” จริง!! เพียงแต่ว่าปๅฏิหๅริย์นั้นไม่ได้หล่นลงมาจากฟากฟ้า

แต่เป็นมนุษย์เรานี่เองที่เป็นผู้สร้างมันขึ้นมาเราต้องรู้จักรักเพื่อนร่วมสังคม เห็นใจซึ่งกัน และกัน

สังคมจะเป็นสุข แล้วเราก็จะสุขด้วย

ขอบคุณ : ขงเบ้ง ดูดาว