น้ำ ลืมอดีต… เป็นบทความที่เขียนไว้ดีมาก

น้ำ ลืมอดีต… น้ำ ลืมความทุกข์ เป็นบทความที่เขียนไว้ดีมาก อยากให้ทุกคนได้อ่าน

สำหรับหญิงสาว ที่ต้องการลืมอดีต ที่แสนเจ็บปวดและลำบากใจ ที่ไม่อยากจำ

เรื่องมีอยู่ว่า.. หญิงสาวคนนี้ เธอมีอดีตที่ไม่อยากจำ มันเล ว ร้ า ยมาก เธออย ากที่จะลบมัน ออกจากความทรงจำ

แต่จะทำยังไง ก็ไม่สามารถลืมเลือนไปได้เลย มันเลยทำให้ชีวิตของเธอ ระท มทุ กข์อยู่เรื่อยไป

เพราะแม้ปัจจุบัน เธอจะมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนแล้ว แต่ถ้าวันใดเหตุการณ์ในอดีต มันย้อนไปนึกถึงทีไร

เมื่อนั้น ก็ทำให้ต้อง ป ว ด ร้ า ว

“อดีตที่ผ่านมา มันเสมือนรอยด่างพร้อย ถ้าสามารถลบอดีตที่แสนขื่ นข มไปได้

ให้เหมือนกับว่า ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมันคงจะดีมาก และชีวิตเราเอง คงจะมีความสุขไม่ใช่น้อยเลยล่ะ”

ถ้าโลกเรานี้ มีน้ำวิเศษ ดื่ มแล้วลืมอดีตไปได้ เหมือนดั่งในนิทาน..คงจะดีไม่ใช่น้อย

และตอนนั้น เพื่อนบ้านของหญิงสาว ได้ยินเข้า เขาจึงได้พูดกับหญิงสาวว่า..

“ฉันเคยได้ยินมาว่า… มีนักพรตปริศนา ท่านช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ย ากได้ทุกเรื่องเลยนะ

ท่านอาจจะมีน้ำ ลบอดีตเหมือนดังที่เธอพูดก็ได้นะ ลองเดินทางไปให้ ท่านนักพรตช่วยเหลือดูนะ”

ดังนั้น หญิงสาวไม่รอช้า เธอจึงรีบตัดสินใจ ออกเดินทางไปหานักพรคปริศน า

เมื่อหญิงสาวมาถึง..จึงเอ่ย.. “ขอประทานโท ษ ท่านนักพรต เฉินกุ๊ย เซียง อยู่หรือไม่ ?”

นักพรต : ข้าเองนี่แหละ… มีเรื่องเดื อ ด เนื้ อร้อนใจอะไรหรือ ท่านถามด้วยความเมตตา

หญิงสาว : “คารวะท่าน นักพรต”

“พอดีมีเรื่องทุกข์ใจจากอดีตอันแสน เ ล วร้ า ย ที่ได้พานพบมาพย าย ามลืมเท่าไหร่ ก็ไม่อาจลืมได้เลย”

นักพรต : “แม้จะเป็นอดีตที่เ ล วร้ า ยไปแล้ว แต่มันผ่านมาแล้วเหตุใด จึงยังทำให้ทุกข์ใจได้อีกล่ะ”

หญิงสาว : นั่นเพราะอดีต มันเป็นเหมือนรอยด่ างพร้ อ ย ที่คอยย้ำเตือน ให้นึกถึงแต่ เหตุการณ์เก่าๆ

และแม้ปัจจุบัน ชีวิตจะดีขึ้นเพียงใด แต่พอนึกว่า…เคยมีอดีต ที่ เ ล วร้ า ยก็ทำให้ข้าน้อย

ไม่มีความสุขกับปัจจุบันเลย และหลังจากนั้น

หญิงสาวคนนี้ : ก็คุ ก เ ข่ าลง เอ่ยต่อไปว่า…

“ข้าทุกข์เหลือเกิน” ท่านพอจะมีทางช่วยเหลือได้หรือไม่

นักพรต : แม่นางเอ๋ย โปรดยืนขึ้น แล้วเชิญตามข้ามาทางนี้ เฉิ นกุ้ยเซียง ให้หญิงสาวไปที่โต๊ะ

จากนั้นได้นำกาน้ำ กับถ้วยใบนึงออกมา และในถ้วย ก็มีน้ำอยู่ค่อนถ้วย

“แม่นางเอ๋ย เจ้าจงดื่ มน้ำในถ้วยนี้สิ!!”

หญิงสาว : “นี่เป็น น้ำลืมอดีต หรือไม่ ?”

นักพรต : “จะเรียกเช่นนั้น มันก็ย่อมได้”

หญิงสาว : ก็หยิบถ้วยน้ำ มาดื่ม ด้วยความดีใจ แต่พอน้ำในถ้วย สั มผั ส กับปากของหญิงสาว

ก็เป็นต้องรีบวางลงกับโต๊ะทันที เพราะ “น้ำ” นั้น มีรสชาติมันเค็มมาก

หญิงสาวถาม.. ท่านเอาน้ำอะไรให้ข้าดื่ ม เหตุใดมันจึงมีรสชาติเค็มเช่นนี้..

นักพรต : เราต้องขอโทษด้วย อย่างนั้นก็จงเติมน้ำเปล่าลงไปอีกสักหน่อยนะ

เพราะเผื่อรสชาติ มันจะดีขึ้น แม่นาง ดื่ มดูอีกที ว่ารสชาติดีขึ้นหรือไม่..

หญิงสาว : “ดีขึ้นมากแล้วค่ะ” พอกินได้ แต่มันก็ยังมีรสเค็ มอยู่

นักพรต : เอ่ยขึ้น ถ้าหากเป็นเช่นนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่า ลงไปในถ้วยเพิ่มให้อีกนะ

หญิงสาว : มันจืด แทบไม่หลงเหลือความเค็มแล้ว และทันใดนั้น

หญิงสาว : ก็เข้าใจ นักพรต อดีตที่แสนเล วร้า ย มันก็เปรียบเหมือนดั่งเกลือในน้ำนั่นแหละนะ

ที่มันมีรสเค็ม ทำให้ดื่ มกินได้ย าก แต่ถ้าเราหมั่นเติม สิ่งดีๆ เข้าไปมันก็เหมือนเราเติมน้ำเปล่า เข้าไป

นั่นแหละ มันย่อมทำให้น้ำที่มีรสเค็ มค่อยๆ จางลงไปได้ จนกลายเป็นน้ำ

ที่เราสามารถดื่มกินได้เรื่อยๆ แค่แม่นางหมั่นเติมสิ่งดีๆ ให้กับชีวิตไม่เติมสิ่งร้ า ยๆ ให้ตัวเอง

เท่านี้ ก็จะทำให้อดีตที่แสนเล ว ร้า ย จางหายไปเอง แม้ว่ามันจะยังอยู่ก็ตาม

แต่ก็ไม่สามารถสร้างความทุ กข์ใจให้เราได้ เพราะ มันเจือจางไปแล้วนั่นเอง..