เรื่องนี้เขียนสอนอะไรได้ดีมาก หลานเอ๊ย..ไม่มีอาชีพใด ต่ำต้อย…อย่ าเที่ยวดูถูกคนอื่น

เจอเรื่องดีๆ อ่ า นง่าย ๆ ให้ข้อคิดดีมาก อ่ า นแล้วสอน อะไรมากมาย เรื่องมีอยู่ว่า

เด็กหนุ่มคนหนึ่ง เป็นชาวสงขลา เรียนเก่งมาก ได้ทุนไปเรียนอเมริกาตั้งแต่เด็ก

จนจบด็อกเตอร์ เลยเชียวล่ะ จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน

บ้านของเด็กหนุ่มอยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบสงขลาต้องนั่งเรือแจวข้ามไป

ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่วโมง เรือที่ติดเครื่องยนต์ไม่มีเหรอลุง ? เด็กหนุ่มจบเมืองนอกถาม ?

ไม่มีหรอกหลาน ที่นี่มันบ้านนอก มันห่างไกลความเจริญ มีแต่เรือแจว

โอ้..ล้าสมัยมากเลยนะลุงโบราณมาก

ที่อื่นเขาใช้เรือยนต์กันหมดแล้วลุง ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก ไปส่งผมฝั่งโน้นเอาเท่าไรลุง ?

80 บาท หลานเอ๊ย ย

โอเค..ไปเลยลุง..

ในขณะที่ลุงแจวเรือ หนุ่มนักเรียนนอก ก็เล่าเรื่องความทันสมัย ความก้าวหน้า ความศิวิไลซ์ ของอเมริกา

ให้ลุงแจวเรือฟัง เมืองไทยเมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว ล้าสมัยมาก ไม่รู้คนไทยอยู่กันได้ยังไง ? ทำไมไม่พัฒนา ทำไมไม่ทำตามเขาให้ทันสักที ?

ลุง..ลุงใช้คอมพิวเตอร์ ใช้อินเตอร์เน็ตเป็นไหม ?

ลุงไม่รู้หรอก..ใช้ไม่เป็นหลาน

โอ้โฮ! ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 25% แล้วลุงรู้ไหมว่าเศรษฐกิจของโลกตอนนี้เป็นยังไง ?

ลุงไม่รู้หรอก!!

ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ ชีวิตของลุงหายไป 50% ลุง..ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม? แล้วรู้จักดาวเทียมไหม ?

ลุงไม่รู้หรอกหลานเอ๊ย!! ชีวิต ของลุงรู้อยู่อย่างเดียวว่า จะทำยังไงถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น

ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 75% แล้วนะ

พอดีช่วงนั้นเกิดลมพายุพัดมาอย่างแรง คลื่นลูกใหญ่มาก ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนกำลังจะตก

นี่..พ่อหนุ่ม เรียนหนังสือมาเยอะ จบด็อกเตอร์จากต่างประเทศ ลุงอยากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม ? 

ได้..ผมรู้ทุกเรื่อง จะถามอะไรหรือลุง ?

เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม ?

ไม่เป็นครับ!

งั้นชีวิตของเอ็งกำลังจะหายไป 100% แล้วพ่อหนุ่ม

ฮ่ๅ า อ่ า นแล้วนั่งยิ้มคนเดียว เพราะเรื่องนี้สอนให้คิดอะไรได้มากมาย

“ทุกอาชีพที่สุจริตเป็นอาชีพที่มีเกียรติ

จะเป็นคนรวยหรือเป็นคนจนทุกคน

มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี มีคุณค่า

ในความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน

อย่าดูถูกและเบียดเบียนซึ่งกันและกัน

ต้องให้เกียรติและเคารพในอาชีพของเขา

มองตัวเองดีพอหรือยัง

ถ้ายังอย่าเทียวว่าให้คนอื่น”